Τα τελευταία στοιχεία για τον πληθωρισμό στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη επιβεβαιώνουν την προ μηνών προειδοποίηση της ΕΚΤ ότι στα τέλη του έτους ο πληθωρισμός θα «τσιμπήσει» και πάλι.
Αλλά όπως υποστηρίχθηκε τόσο από τις αρμόδιες Γενικές Διευθύνσεις της ΕΚΤ όσο και από την κα Λαγκάρντ, αυτό θα είναι προσωρινό και το 2025, ο πληθωρισμός θα τείνει προς το στόχο του 2%.
Το «τσίμπημα» λοιπόν στον πληθωρισμό θα είναι προσωρινό.
Αυτή η λέξη όμως έχει αποδειχθεί ότι είναι επικίνδυνη για την ΕΚΤ.
Έτσι είχε ειπωθεί και για την εκρηκτική άνοδο του πληθωρισμού το 2021 – 22, με τις Κεντρικές Τράπεζες, μαζί και την ΕΚΤ, να περιμένουν πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε μέχρι να πειστούν ότι δεν συμβαίνει αυτό. Και στην συνέχεια να προχωρήσουν σε μία βίαιη αντίδραση αύξησης των επιτοκίων που παρά τις εν των μεταξύ (4 στην Ε.Ε.) μειώσεις επιτοκίων παραμένουν πολύ ψηλά σήμερα.
Σύμφωνα με την ΕΚΤ λοιπόν το τρέχον πληθωριστικό τσίμπημα είναι (πάλι) προσωρινό και γι’ αυτό οι μειώσεις επιτοκίων θα συνεχισθούν το 2025… Και τι θα συμβεί αν και πάλι η εκτίμηση της ΕΚΤ για την «προσωρινότητα» του πληθωρισμού είναι λάθος; Όπως πριν από τρία χρόνια;
Γιατί να είναι λάθος θα μπορούσε να πεί κανείς; Η ΕΚΤ έχει «μελετήσει» το επεισόδιο και έχει βγάλει τα συμπεράσματά της που καθοδηγούν την πολιτική της. Ίσως να είναι και έτσι, αν και αυτό που παρατηρούμε στην ρητορική της κας Λαγκάρντ είναι ακόμα και σήμερα η εμμονή στην δράση με βάση τα «δεδομένα» και όχι η στρατηγική διαμόρφωσης των «δεδομένων» μέσω της πολιτικής της.
Και εδώ υπάρχει θέμα. Μόλις τις τελευταίες ημέρες στην ιστοσελίδα της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) στην Βασιλεία δημοσιεύθηκε μία εργασία η οποία επιβεβαιώνει ότι η «γραμμή» που ακολουθούν οι Κεντρικές Τράπεζες και ειδικά στην αντίδρασή τους στον πληθωρισμό την προηγούμενη πενταετία έχει τα… προβλήματά της.
Στην συγκεκριμένη μελέτη («Targeted Taylor rules: monetary policy responses to demand- and supply-driven inflation» των Boris Hofmann, Cristina Manea και Benoit Mojon), αποδεικνύεται ότι οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν αντιδράσει έντονα στο κομμάτι του πληθωρισμού που οφείλεται στην «ζήτηση», ενώ αντίθετα στέκονται «χαλαρές» απέναντι στον πληθωρισμό της προσφοράς.
Με άλλα λόγια η ορθότητα της εκτίμησης από τους κεντρικούς τραπεζίτες για το αν αυτό που προκαλεί το πρόβλημα είναι η ζήτηση ή η προσφορά κρίνει τελικά και την λάθος ή σωστή αντίδραση της Κεντρικής Τράπεζας…
Σε μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία χωρίς μεγάλα προβλήματα ασφαλώς είναι πολύ πιο εύκολο να κάνουν τις εκτιμήσεις τους οι κεντρικοί τραπεζίτες οσο αφορά την ζήτηση και την προσφορά. Αλλά σε μία οικονομία με ισχυρούς σπασμούς από την πανδημία, την κρίση της παγκοσμιοποίησης, τις γεωπολιτικές συγκρούσεις, οι εκτιμήσεις γίνονται πραγματικό πρόβλημα με μεγάλες απαιτήσεις γι’ αυτούς που χαράσσουν πολιτικές.
Και η επερχόμενη περίοδος, αρχής γενομένης από το 2025, οι αναταράξεις στις εμπορικές συναλλαγές, οι γεωπολιτικές συγκρούσεις και οι νομισματικές καταιγίδες, αναμένεται να αποτελέσουν το νέο «περιβάλλον», ή διαφορετικά να το πούμε την νέα «κανονικότητα». Μέσα σ’ αυτή την νέα «κανονικότητα» το να προδιαγράφει κανείς για άλλη μία φορά μία λάθος τακτική, σαν την υπεύθυνη θέση και κατεύθυνση δράσης από την ΕΚΤ, δεν φαίνεται να είναι και η σοφότερη επιλογή. Και δικαίως προκαλεί ερωτηματικά που δεν μπορούν να απαντηθούν από την λογική των «δεδομένων» που χρησιμοποιεί η αναλυτική ομάδα της ΕΚΤ. Γιατί; Γιατί τα υπάρχοντα «δεδομένα» δεν ανταποκρίνονται στην νέα άγνωστη πραγματικότητα.
Και μέσα σ’ αυτή την νέα πραγματικότητα, καλό είναι να λάβουμε υπ’ όψη μας αυτό που είχε υποστηρίξει από το 2021 ο αμερικανοσκωτσέζος οικονομολόγος Mark Blyth ότι πλέον «Είναι μονόδρομος η κυκλοφορία στο άγνωστο», ειδικά με τον Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.
To άρθρο Μπορεί να κάνει «πάλι» λάθος η ΕΚΤ με τον πληθωρισμό και να το ξανα-πληρώσουμε… ακριβά; δημοσιεύτηκε στο NewsIT .
