“Δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα”
Να που κάποιες παροιμίες ή φράσεις, όπως η παραπάνω, μπορούν να αποδώσουν με μεγαλύτερη ενάργεια και πιστότητα αλλά και την αναγκαία γλαφυρότητα τα σύγχρονα γεγονότα. Φαίνεται πως στην ιστορία των κρατών το μόνο που αλλάζει είναι ο χρόνος. Τα άλλα, όπως οι αναθεωρητισμοί και οι επεμβάσεις των άλλων κρατών εις βάρος άλλων συνιστούν την κανονικότητα της Ιστορίας.
Στη θέση της Πολωνίας (αχυρώνας) σήμερα βρίσκεται η Συρία. Στη θέση των δύο γαϊδάρων (Γαλλία – Ρωσία / Πολωνία) σήμερα βρίσκονται η Τουρκία και το Ισραήλ στην πολύπαθη Συρία.
Συμπληρώθηκε ένας μήνας (8 Δεκεμβρίου 2024) από την πτώση του καθεστώτος του Άσαντ και τη φυγή του στη Ρωσία και η Συρία εμφανίζεται ως πολύφερνος νύφη με πολλούς υποψήφιους γαμπρούς. Κι αν η Πηνελόπη γνώριζε τον τρόπο να κρατά μακριά τους μνηστήρες δεν φαίνεται το ίδιο και για το νέο ηγέτη της Συρίας τον Τζολάνι.
Ήδη τόσο η Τουρκία όσο και το Ισραήλ (οι δύο γάιδαροι) δεν κρύβουν τις προθέσεις και τα σχέδιά τους να πάρουν το μεγαλύτερο κομμάτι από τον “ξένο αχυρώνα”(Συρία). Και οι δύο αυτές χώρες, για ξεχωριστούς η κάθε μία λόγους, διεκδικούν το μερίδιό τους στον “ξένο αχυρώνα” που τους ανήκει σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά τους.
Όλα θυμίζουν ένα παλιό αντάρτικο τραγούδι, με την αναγκαία διασκευή του, που ωστόσο αποτυπώνει την θλιβερή πραγματικότητα της Συρίας και του λαού της:
“Μαύρα κοράκια με νύχια / γαμψά / πέσανε πάνω στην {Συρία}. / Άγρια κράζουν, για αίμα / διψούν”
H Τουρκία επικαλείται τη βοήθεια που παρείχε στον Τζολάνι για την ανατροπή του Άσαντ και τη “φιλοξενία” εκατομμυρίων Σύρων- προσφύγων.
Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ αιτιολογεί και δικαιολογεί την στρατιωτική του επέμβαση και παρουσία στη Συρία για λόγους εθνικής ασφαλείας και προστασίας.
Το κοινό στοιχείο και των δύο αυτών χωρών είναι η αδιαφορία τους για το διεθνές δίκαιο καθώς και η διακηρυγμένη επιθυμία-βούλησή τους να ανασυστήσουν τις παλιές “αυτοκρατορίες” τους.
Ο Ερντογάν “χωρίς αιδώ” διακηρύσσει σε όλους τους τόνους τον “Νέο-Οθωμανισμό” του, προκαλώντας και απειλώντας. Η “Γαλάζια Πατρίδα” συνιστά την έκφραση αυτού του νέο-Οθωμανισμού και των επεκτατικών του βλέψεων.
Η μόνιμη επωδός του “Θα έρθουμε μία νύχτα ξαφνικά” ολοένα και περισσότερο τείνει να γίνει μία φρικτή πραγματικότητα και σύμβολο μιας κρατικής βαρβαρότητας-ωμότητας.
Ένα απτό δείγμα της ωμότητας του Ερντογάν είναι και οι δηλώσεις-απειλές του προς τους Κούρδους αυτονομιστές:
“Οι αυτονομιστές δολοφόνοι θα αποχαιρετήσουν τα όπλα τους ή θα ταφούν στη συριακή γη μαζί με τα αυτά”.
Ίσως την παραπάνω συμπεριφορά του Ερντογάν και της Τουρκίας γενικότερα να την αποδίδει με ακρίβεια ο στίχος του Καβάφη:
“ Υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος”
Ένα άλλο δείγμα του νέο-Οθωμανισμού της Τουρκίας και της βαθιάς της επιθυμίας για την ανασύσταση της παλιάς αυτοκρατορίας ήταν και τα εμπρηστικά λόγια του γιου του Ερντογάν, του Μπιλάλ στην Κωνσταντινούπολη μπροστά σε χιλιάδες Τούρκους φανατικούς εθνικιστές:
“Όπως απελευθερώθηκε από τις αλυσίδες της η Αγιά Σοφιά, όπως σώθηκε το τέμενος των Ομεϋαδών από έναν δικτάτορα με ματωμένα χέρια, έτσι θα ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης και της ελευθερίας πάνω από την Παλαιστίνη και το Αλ Ακσά”.
Το τελευταίο ήταν ένα από τα πολλά μηνύματα-απειλές και προειδοποιήσεις του Ερντογάν προς το Ισραήλ και τον Νιετανιάχου. Μπροστά σε αυτές τις απειλές το Ισραήλ ετοιμάζεται ήδη για έναν πιθανό μελλοντικό πόλεμο με την Τουρκία.
Το Ισραήλ μπροστά στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή και εκμεταλλευόμενο την στρατιωτική του ισχύ κυκλοφόρησε κι αυτό έναν βιβλικό χάρτη που φτάνει μέχρι τον Σολομώντα, προκαλώντας διπλωματική θύελλα στις παρακείμενες αραβικές χώρες. Σχετική είναι και μία σχετική ανάρτηση του υπουργείου εξωτερικών:
“Γνωρίζατε ότι το Βασίλειο του Ισραήλ ιδρύθηκε πριν από 3000 χρόνια;”
Η παραπάνω ανάρτηση του ισραηλινού υπουργείου εξωτερικών συνοδεύεται και από τις αφηγήσεις των παλιών ιστορικών βασιλιάδων, όπως των: Σαούλ, Δαβίδ και Σολομώντα. Ενδιαφέρον για την ειρήνη και το μέλλον της Μέσης Ανατολής παρουσιάζει και η συνέχεια-τέλος της ανάρτησης :
“Ωστόσο, ο εβραϊκός λαός στη διασπορά συνέχισε να προσβλέπει στην αναβίωση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων του και την ανοικοδόμηση του κράτους του, το οποίο ανακηρύχθηκε στο κράτος του Ισραήλ το 1948 ως η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή”
Ένα φάντασμα, λοιπόν, πλανιέται πάνω από τη Μέση Ανατολή. Το φάντασμα του αναθεωρητισμού και της επιθυμίας κάποιων χωρών να προχωρήσουν στη ανασύσταση των παλιών τους αυτοκρατοριών. Αν το φάντασμα αυτό το υιοθετήσουν κι άλλες ιστορικές χώρες της περιοχής (Αίγυπτος, Ιράν-Περσία, Ελλάδα…), τότε να ετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα.
Εν τω μεταξύ όλοι περιμένουν την ανάληψη της εξουσίας από τον Τραμπ που δεν φείδεται επαίνων για τον φίλο του, τον Ερντογάν.
“Η Τουρκία διεκδικεί τη Συρία με διαφορετικά ονόματα και με διαφορετικούς τρόπους εδώ και 2000 χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι που μπήκαν μέσα είναι από την Τουρκία. Ο πρόεδρος Ερντογάν είναι φίλος μου. Κάποιος που αγαπώ και σέβομαι. Νομίζω πως και αυτός με σέβεται”
Η απορία και το ενδιαφέρον εστιάζεται πλέον πώς θα μπορέσει ο αμερικανός πρόεδρος να ισορροπήσει ανάμεσα στις επιθετικές βλέψεις των δύο φίλων του, του Ερντογάν και του Νετανιάχου και να προλάβει μία ολέθρια σύρραξη μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.
Φυσικά όλα θα εξαρτηθούν από τη θέση των ΗΠΑ προς τους Κούρδους που για μία άλλη φορά δοκιμάζονται και τείνουν να αποτελέσουν αντικείμενα μίας ακόμη προδοσίας.
Για πολλούς αναλυτές η διάχυτη ρευστότητα στη “γεωγραφία” της Μέσης Ανατολής λόγω της Συρίας αλλά και του πολέμου του Ισραήλ προσφέρεται για τη δημιουργία-αναγνώριση του Κουρδικού κράτους.
Σε αυτό το σκηνικό, λοιπόν, που διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή και με την προοπτική μιας τριχοτόμησης της Συρίας ο κόσμος ανησυχεί και διερωτάται, αν η πτώση του Άσαντ ήταν προσχεδιασμένη για να εξυπηρετηθούν τα άνομα σχέδια τρίτων και όχι για το καλό του συριακού λαού.
Αλλιώς πώς να εξηγήσει κάποιος τους επαίνους και τα ευχαριστώ του νέου ηγέτη της Συρίας, του Τζολάνι, προς τον Τούρκο πρόεδρο; Όταν κάποιος εκχωρεί τα δικαιώματα της χώρας του σε ξένες χώρες και αδιαφορεί για τον κίνδυνο τριχοτόμησής της, τότε πολλοί είναι αυτοί που θα αναπολήσουν την δικτατορία του Άσαντ .
Όλοι, πλέον, φοβούνται πως θα επιβεβαιωθεί η παλιά άποψη πως η Συρία περισσότερο συνιστά μία γεωγραφική έννοια και λιγότερο έθνος-κράτος. Κι αυτή η άποψη φαίνεται να επαληθεύεται αφού η Συρία από το αυταρχικό-διδακτορικό καθεστώς του Άσαντ πέρασε στη “δικτατορία του πολιτικού χάους”.
Ο φόβος μήπως η Συρία καταστεί αποικία ή προτεκτοράτο της Τουρκίας είναι διάχυτος
Ωστόσο, προκαλεί μεγάλες απορίες η στάση της μεγάλης ηττημένης στη Συρία, της Ρωσίας. Προς το παρόν φαίνεται να αδιαφορεί ή να μην μπορεί (και λόγω του Ουκρανικού πολέμου) να επηρεάσει τον ρου των γεγονότων στην περιοχή γι αυτό και διακριτικά απέχει.
Απορίας άξιον, επίσης, είναι και η απουσία εμπλοκής (στρατιωτικής, διπλωματικής…) των άλλων αραβικών χωρών και ιδιαίτερα των γειτονικών, όπως της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, του Ιράκ, της Σαουδικής Αραβίας και πολλών άλλων, όμορων και μη χωρών. Φαίνεται πως βρίσκονται σε παντελή αδυναμία(στρατιωτική, οικονομική…) ή θεωρούν πως θα κερδίσουν περισσότερα με την αποχή τους παρά με την εμπλοκή τους σε “ξένες υποθέσεις”.
Εξάλλου αυτό που προέχει για όλες τις χώρες της περιοχής είναι η ασφάλειά τους και η μέγιστη οικονομική ωφέλεια από το χάος της Συρίας. Και δεν είναι τυχαίο πως η διαδρομή του αγωγού του φυσικού αερίου από την περιοχή αυτή προς την Ευρώπη αλλάζει συνεχώς διαδρομή και ιδιοκτήτες.
Με όλα αυτά η Μέση Ανατολή για άλλη μία φορά λειτουργεί ως κινούμενη άμμος στην διεθνή σκακιέρα και δικαιώνει πανηγυρικά την διαχρονικής ισχύος θέση του Θουκυδίδη:
“Ο δυνατός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει αδυναμία του”.
ΠΗΓΗ: Blog, “ΙΔΕΟπολις”, Ηλία Γιαννακόπουλου
The post Μαύρα Κοράκια κράζουν πάνω από το σώμα της Συρίας… appeared first on TrikalaNews.
